​Ante a actitude da patronal na negociación do novo Acordo para o Emprego e  a Negociación Colectiva, mantendo posturas extremas que evidencian a súa falta de vontade para chegar a un acordo que traslade aos convenios colectivos a recuperación e o crecemento que xa están ater as empresas, UGT convocou hoxe, día 22,  unha xornada de loita pola negociación colectiva .

Xornada que en Galicia se concretou en catro concentracións nas  sedes das confederacións de empresarios de A Coruña, Lugo, Ourense e Vigo. 

Para UGT, resulta inadmisible a posición que manteñen as organizacións empresariais na negociación para a renovación do Acordo para o Emprego e a Negociación Colectiva AENC, non só en relación ao incremento salarial, a xornada laboral e o emprego, senón tamén sobre a propia esencia e funcións que debe cumprir o AENC.

As organizacións empresariais non entenderon que xa non estamos nunha situación de profunda crise como a que vivimos de 2008 a 2013. UGT considera que o gran esforzo feito durante estes anos polos traballadores e as traballadoras debe reverterse agora, cando a economía crece con forza desde fai catro anos, créase emprego (aínda que de baixa calidade) e as empresas non só recuperáronse, senón que se atopan en mellor situación que antes. Por iso, UGT propón na mesa de negociación un Acordo que corrixa os desequilibrios xerados ao longo da crise en salarios, emprego, xornada, saúde laboral…

Pola contra, CEOE e CEPYME só propoñen máis desregulación e máis desvalorización salarial, polo que UGT expón unha mobilización crecente e sostida nos centros de traballo para esixir un acordo que garanta a recuperación do poder adquisitivo dos salarios; permita a repartición xusta da riqueza que xeran as empresas entre os seus traballadores e traballadoras e recupere os dereitos arrebatados polas reformas laborais.

Porque non se pode esquecer que a remuneración dos asalariados é 10.000 millóns inferior á de 2008, como resultado da destrución de emprego e a desvalorización salarial, que as reformas laborais fixeron aínda máis profunda. De feito, o poder de compra do salario recortouse un 7,5% e ata 15% nos máis baixos. Cunha taxa de pobreza ou exclusión social que en Galicia xa acada os 25,4 puntos.

Así, a remuneración dos asalariados en Galicia perde peso con respecto ao total da renda xerada na comunidade, ao pasar do 46,9% no 2008 ao 42,5% no 2017. Pola contra, curiosamente, o empresariado nunha época de crise gañou máis, a súa renda pasa de representar o 45% no 2008 ao 47,7% no 2017.

Pero non só hai desigualdade entre traballo e capital, senón que dentro dos asalariados prodúcese un incremento daqueles que perciben menores salarios. Non se pode esquecer que 312.093 persoas asalariadas galegas (o 30,8% do total) teñen un salario medio inferior ou igual ao SMI.

Toda esa erosión de dereitos laborais, que contribuíu a elevar a precariedade laboral ata niveis extremos, non pode continuar. Nin é posible, nin eficiente, nin xusto. Por iso, UGT propón na mesa de negociación un Acordo para o Emprego e a Negociación Colectiva acorde coa nova etapa de bonanza, que emende os desequilibrios que se xeraron ao longo da crise en todas as materias que aborda o acordo.

En particular, no apartado salarial propoñemos que os salarios crezan ao ritmo da produtividade nominal de cada sector e empresa, cun solo do 3,1%, que resulta da suma da última revisión de inflación para 2018, máis 1,5 puntos adicionais para recuperar opoder adquisitivo e a participación da produtividade perdidas durante a crise. Ademais, ese incremento debe protexerse coa inclusión dunha cláusula de revisión que asegure o poder de compra pactado, algo que existiu en todos os AENC asinados ata o de agora, incluso nos da pasada etapa de crise. Tamén propoñemos que os salarios máis baixos crezan en maior medida, porque son os que máis se devaluaron durante a pasada crise, e porque no noso país non debería haber salarios inferiores a 1.000 euros ao mes.

É dicir, queremos recuperar un modelo de determinación salarial razoable, con referencias coherentes dende un punto de vista económico, que se adapte a cada sector e empresa, e que permita que as traballadoras e os traballadores participen da actual etapa de bonanza. E queremos tamén pactar fórmulas para priorizar o uso do emprego estable nas empresas, racionalizar as xornadas de traballo, frear a sinistralidade laboral e loitar contra a desigualdade e a discriminación por xénero no posto de traballo. Todos eses deben ser obxectivos compartidos entre empresarios e sindicatos.