Unha homenaxe ás vítimas do Covid 19 e ao labor dos traballadores dos servizos esenciais

Fecha: 20 Abr 2020

28 de abril 2020

A pandemia pon en evidencia que a saúde laboral e a saúde pública son dereitos que deben priorizarse por encima de calquera outro


• UGT e CCOO, con motivo do 28 de abril, Día Internacional da Seguridade e Saúde no Traballo, destacan que a pandemia evidenciou a asociación indisoluble da saúde laboral e a saúde pública, e a debilidade da prevención de riscos laborais en España.

• Ambos os sindicatos consideran que tras o  Covid-19 a saúde e a seguridade das persoas traballadoras debe converterse nun eixo central nas relacións laborais e nas políticas económicas.

 

UGT e CCOO elaboraron un manifesto no que afirman que este 28 de abril non pode ser como o doutros anos, pois nos enfrontamos a unha crise sanitaria mundial, como non se lembraba desde fai máis dun século, que levou aos sistemas sanitarios máis aló dos seus límites, paralizou gran parte da actividade económica e, o que é máis grave e doloroso, levouse decenas de miles de vidas só en España.
Por iso, o recordo este 28 de abril é para esas vítimas, para os seus familiares e amigos e compañeiros e compañeiras de traballo, pero tamén para as persoas traballadoras, que aínda a risco da súa saúde, deron a batalla a esta enfermidade en primeira liña.
 
Son os traballadores e traballadoras dos servizos esenciais como, por exemplo: sanitarios, transportistas, traballadores do campo, dependentes, traballadores e traballadoras da limpeza, coidadores e coidadoras, persoal dos corpos da orde e seguridade do Estado. Todos eles, demostraron a importancia da clase traballadora para garantir o funcionamento da nosa sociedade.
 
Ambos sindicatos consideran que a pandemia puxo de manifesto unha realidade: a saúde laboral é  indisociable da saúde pública. De feito, os  contagios no ámbito laboral e nos desprazamentos vinculados foron importantes  vectores de propagación do virus.
 
Quedaron en evidencia as políticas que pretenden priorizar os beneficios empresariais sobre outros dereitos prioritarios como son a saúde e o traballo, nunhas condicións dignas.  Así, as políticas de austeridade impostas para abordar a crise de 2008 arrasaron os dereitos sociais e laborais. Froito destes recortes se  diezmaron os servizos públicos, que agora se revelan imprescindibles, como a sanidade pública. Tamén se reduciron os investimentos en prevención de riscos laborais nas empresas e de financiamento de políticas públicas activas en materia preventiva.
 
A consecuencia foi clara: peores condicións de traballo, maior precariedade laboral, e un repunte, na última década dos accidentes de traballo, e das enfermidades profesionais, aínda que segue existindo unha   infradeclaración das mesmas.
A prevención é un dereito, non un negocio
 
No manifesto as organizacións sindicais destacan que, desde a aprobación da Lei de Prevención de Riscos Laborais, hai 25 anos, desvirtuouse a prevención e, en moitos casos, contemplouse como un negocio, non como un dereito, ao  externalizarse a súa xestión. Ademais, evidenciáronse tamén os baleiros institucionais e a escasa actuación pública para regular minimamente “o mercado da prevención” e acabar coa súa  mercantilización.
 
Así, aínda que os servizos de prevención, son indispensables para a organización das actividades preventivas nas empresas, en moitos casos, mostraron limitacións para minimizar as exposicións ao virus; o papel dos servizos de prevención alleos foi escandaloso, xa que non desenvolveron, nin antes, nin por suposto agora, unha verdadeira prevención nas empresas, senón que se limitaron a tramitar a documentación requirida co fin de cumprir, a efectos meramente formais, coa normativa.

Algunhas demandas

Tanto CCOO como UGT consideran que para lograr a plena integración da saúde laboral na saúde pública é precisa unha maior coordinación entre os departamentos de sanidade e de traballo tanto na Administración Xeral do Estado, como nas CCAA.  Con todo, en lugar de reforzar as institucións que deberían liderar ese proceso, como o Instituto Nacional de Seguridade e Saúde no Traballo, reduciuse o seu persoal.
 
Ademais, a escaseza de inspectores de traballo, España teñen unha dos cocientes máis baixa de Europa, dificultou excesivamente a atención ás denuncias que persoas traballadoras e sindicatos presentaron.
 
A isto engádese outro obstáculo: o criterio seguido polo Organismo Estatal da Inspección de Traballo e Seguridade Social, que renunciou a paralizar actividades por risco grave e inminente de contaxio #ante o coronavirus ou a propoñer sancións nunha maioría de situacións.
 
A pesar de todas estas barreiras ambos os sindicatos seguirán traballando para afrontar esta crise sanitaria e continuarán denunciando onde sexa preciso e esixindo o cumprimento da normativa en materia de prevención de riscos laborais. Neste sentido, poñen en valor a acción dos miles de delegados e delegadas de prevención e os comités de seguridade e saúde.
 
Por último, sinalan que tras o  Covid-19 a saúde e a seguridade das persoas traballadoras debe converterse nun eixo central nas relacións laborais e nas políticas económicas.  Para iso, é necesaria a capacidade de mobilización do conxunto dos traballadores e traballadoras. Non se pode consentir que o sistema económico contrapóñase ao importante, que é a saúde e a vida das persoas traballadoras.
 
 
Fuente: UGT-Galicia