Está claro que algo falla

UGT-Galicia manifesta a súa dor e a súa enérxica repulsa polo asasinato dunha muller hoxe en A Coruña. Mónica Marcos Piñeiro, foi asasinada presuntamente a mans da súa parella esta noite na súa vivenda na Coruña. Mónica é vítima númer 35 da violencia machista en España neste ano.

UGT-Galicia fai un chamamento a todas as persoas traballadoras e á cidadanía en xeral para que se somen á denuncia e repulsa fronte aos actos de violencia machista.

Está claro que algo falla. Non basta con dar estabilidade ou permanencia ao Pacto de Estado –que xa naceu collo porque non contiña medidas para o ámbito laboral– senón que debe aumentar a súa eficacia. E para iso é moi importante detectar que é o que non está a funcionar e onde se debe facer fincapé.

É imprescindible endurecer as penas e resarcir de forma adecuada ás vítimas, pero tamén achandar o camiño que fai difícil a denuncia e a proba na vía xurisdicional.

Está claro que a loita contra a violencia machista require de máis recursos e servizos para previr estas situacións, á vez que realizar unha atención integral efectiva que garanta que as mulleres poidan vivir en liberdade e exercer de forma plena os seus dereitos. Para iso é fundamental dignificar e reforzar os servizos que atenden, informan e protexen ás vítimas de violencia machista para conxugar calidade de emprego, calidade do servizo.

Revisar as políticas públicas

Desde o noso punto de vista, non hai que esquecer o plano laboral. É necesario revisar as políticas públicas para fomentar o emprego de calidade e inserción das mulleres vítimas de violencia de xénero, de forma que garantan salarios dignos que permitan ás mulleres vítimas ou posibles vítimas unha independencia económica.

E por iso é fundamental acelerar a ratificación do Convenio 190 da OIT sobre violencia e acoso no traballo, que ten unha transcendencia fundamental para os dereitos dos traballadores e traballadoras. Non hai que esquecer que máis de 800 millóns de mulleres no mundo foron vítimas dalgún tipo de violencia e fustrigación, desde agresións físicas ata abusos verbais e intimidación no traballo. Así como a aplicación efectiva do Convenio do Consello de Europa sobre prevención e loita contra a violencia contra a muller e a violencia doméstica de 2011, o coñecido como Convenio de Istambul.

Desde logo esta situación non vai parar se non se pon vontade política e redóbranse os esforzos para eliminar a discriminación e a desigualdade de xénero en todos os ámbitos, incluído o laboral. Necesitamos políticas públicas dotadas de recursos económicos e humanos, permanentes e eficaces.